Ostatnimi czasy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozpoczął, jak się wydaje, dryf ku nowym lądom. Analiza trzech najnowszych interpretacji indywidualnych zapewne zmroziła krew w żyłach niejednego księgowego lub dyrektora finansowego, jeśli tylko jego firma korzysta na terytorium RP z samochodów osobowych leasingowanych lub najmowanych z zagranicy i tam też zarejestrowanych.
Chodzi tutaj o następujące interpretacje:
- nr 0111-KDIB3-3.4013.241.2017.1.J.S. z dn. 19.12.2017 r.;
- nr 0111-KDIB3-3.4013.227.2017.1.W.R. z dn. 19.12.2017 r.;
- nr 0111-KDIB3-3.4013.265.2017.1.J.S. z dn. 16.02.2018 r.
Problem został także poruszony ostatnio w prasie podatkowej (vide: Rzeczypospolita z dn. 26 marca 2018r., Podatki i Księgowość, str. 1.).
Od 1 stycznia 2017 r., w wyniku nowelizacji ustawy od podatku od towarów i usług (dalej: VatU), wprowadzone zostały nowe regulacje w zakresie procedur rejestracyjnych VAT, w tym wykreślenia podmiotów z rejestru. Celem tej regulacji, idąc myślą Naczelnego Sądu Administracyjnego, było uporządkowanie rejestru podatników Vat poprzez wyeliminowanie z niego podmiotów nieistniejących lub takich, które w rzeczywistości nie wykonują czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1370/11).
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) wprowadziła do polskiego systemu podatkowego instytucję miejsca świadczenia, które determinuje miejsce opodatkowania danej czynności. Jedną z czynności podlegających opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT jest odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Miejsce dostawy towarów wynika z przepisów art. 22-24 ustawy o VAT, będących odbiciem odpowiednich unijnych regulacji zawartych w dyrektywie VAT z 2006/112/WE r.
Od 1 stycznia 2018 r. obowiązują nowe zasady w zakresie ujęcia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych oraz wszelkiego rodzaju opłat związanych z nabyciem lub odpłatnym korzystaniem z wartości niematerialnych i prawnych.
Obowiązek raportowania Country-by-Country został pierwotnie wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w jej art. 27 ust. 6. Jak planowało Ministerstwo Finansów w uzasadnieniu do projektu ustawy – obowiązek ten miał dotyczyć zaledwie ok. 100 polskich podatników. W rzeczywistości okazuje się, że jest inaczej, gdyż istotne obowiązki spadają także na spółki zależne, które nie mają obowiązku raportowania.
Minister Rozwoju i Finansów, w dniu 6.10.2017 r., wydał interpretację ogólną na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 OrdU (nr PT3.8101.11.2017), która miała rozwiać wątpliwości, jakie w odniesieniu do menadżerów, pojawiały się w VAT w związku z objęciem tych osób zakresem działania tzw. ustawy kominowej (ustawa z dn. 09.06.2016 r. – o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, Dz.U. z 2016, poz. 1202, ze zm.).
Tak przynajmniej wynika z pierwszego w tej materii wyroku, który został wydany przez WSA w Krakowie (wyrok z dn. 29.09.2017 r., I SA/Kr 709/17).
We wtorek Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustaw o podatkach dochodowych PIT, CIT i zryczałtowanym podatku dochodowym. Zmian jest dużo i mają obowiązywać już od 1 stycznia 2018r. Rząd opowiedział się między innymi za podniesieniem kwoty wolnej od podatku.
Wyrokiem z dnia 27.06.2017 r. (II FSK 658/17) NSA – przesądził, że tak. To pierwszy, znany mi wyrok NSA w tego rodzaju sprawie, który jest niekorzystny dla spółki. Czy słuszny ? Moim zdaniem absolutnie nie! Jeśli chcesz wiedzieć dlaczego, zapoznaj się z moim punktem widzenia poniżej. 
Protokoły częściowego odbioru prac, jak też protokoły końcowe, to w branży budowlanej norma. Strony na ogół regulują zasady ich wystawienia i podpisania w umowie o roboty budowlane lub w umowie o prowadzeniu prac budowalno-remontowych.
